Een hond die een hele heftige neusbloeding had. Daar schreef Laura haar tweede wetenschappelijke publicatie over waardoor ze zich naast Amerikaans specialist, nu ook Europees specialist mag noemen.

Laura Ruys werkt sinds 2015 als hoofd van de afdeling spoed en intensive care bij de verwijscentra in Dordrecht en Rijswijk. In 2012 haalde ze al haar diploma tot specialist aan het American College of Veterinary Emergency & Critical Care (ACVECC). Op 1 april 2021 (en dat is geen grap😉) ontving zij haar diploma van het Europese college en kwam daar ook de Europese titel (ECVECC) bij.

Hier vertelt Laura meer over waarom ze de Europese opleiding is gaan volgen, het verschil tussen de Amerikaanse en Europese opleiding en over haar nieuwste wetenschappelijke publicatie.

Meer betrokken en nieuwe residents opleiden<b></b>

''Waarom ik alsnog gediplomeerd Europees specialist wilde worden? Omdat ik meer betrokken wil zijn bij wat er dichter bij huis op dit gebied gebeurt. En om bij AniCura nieuwe residents Emergency & Critical Care op te kunnen leiden.

Toen ik in 2007 met mijn residency in Veterinary Emergency and Critical Care begon, bestond die opleiding nog niet in Nederland. In Europa waren een paar opleidingsplaatsen die aangesloten waren bij het Amerikaanse College. Het Europese College werd in 2014 opgericht.   Om nieuwe residents op te mogen leiden, moeten er via het Amerikaanse systeem twee ECC-specialisten zijn. Via het Europese systeem kan dat (nog) met één. Bij AniCura Nederland ben ik vooralsnog de enige ECC-specialist waardoor het nu mogelijk is om nieuwe residents op te leiden. Bovendien moet je natuurlijk zelf lid zijn van het college om een opleidingsprogramma op te zetten bij het Europese college.’’

Een tweede wetenschappelijke publicatie

‘’Het grootste verschil tussen de twee opleidingen is dat je voor het Amerikaanse College één publicatie moet hebben, en voor het Europese College twee. Om mijn Europese opleiding af te kunnen ronden, heb ik dus een nieuwe wetenschappelijke publicatie geschreven.

Het artikel dat ik geschreven heb, is een case report. Dit houdt in dat het om één enkele patiënt gaat die voor ons bijzonder was. Voor dit type artikelen kan het lastig zijn om een tijdschrift te vinden die het wil plaatsen. Het is namelijk zelden zo dat een case echt helemaal uniek is. Toch is het heel prettig om te kunnen lezen hoe andere dierenartsen bepaalde dingen opgelost hebben, of wat ze zoal tegenkomen. Om die reden zijn er nu journals die zich speciaal op case reports richten, zoals de Veterinary Record Case Reports.’’

Ballonkatheter tegen zware bloedneus bij hond

‘’Mijn case ging over een hond die een hele heftige neusbloeding had, waar hij van aan het doodbloeden was. De bloeding is uiteindelijk gestopt met behulp van een ballonkatheter. De ballon kan in de neus worden opgeblazen met in dit geval fysiologisch zout, zodat er druk op het bloedende weefsel wordt uitgeoefend. Deze techniek is helemaal niet nieuw, maar ik kon nergens vinden hoe een zo'n katheter bij een hond precies geplaatst moest worden en wat de ervaringen ermee waren. 

Omdat de bloeding steeds weer op gang kwam als de katheter eruit gehaald werd, besloten we bij deze hond de halsslagader af te binden. Na de operatie bleef de bloeding weg. Het hangt dan natuurlijk van de onderliggende oorzaak en de behandeling daarvan af of de bloedingen terugkomen of niet.''

Nieuwe residents kunnen van start!